پس زدن ایمپلنت یا شکست ایمپلنت دندان زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن واکنش نامطلوبی به ایمپلنت نشان بدهد. ایمپلنت دندان در نتیجۀ این واکنش نامطلوب به استخوان اطرافش جوش نمی‌خورد و با آن یکپارچه نمی‌شود. اگرچه پس زدن ایمپلنت مشکل نسبتاً نادری است، برخی بیماران با این مشکل روبه‌رو می‌شوند. در صورت بروز علائمی مانند لق بودن ایمپلنت به دندانپزشک مراجعه کنید. دندانپزشک ابتدا علت لق شدن ایمپلنت را تشخیص می‌دهد، سپس مشکل را با روش‌های مناسب درمان می‌کند.
میزان احتمال شکست ایمپلنت‌های دندانی چقدر است؟
احتمل شکست ایمپلنت دندان مانند هر درمان دندانپزشکی دیگری وجود دارد. البته کاشت ایمپلنت دندان در میان انواع پروتزهای دندانی یکی از پایین‌ترین نرخ‌های شکست را دارد. نرخ پس زدن ایمپلنت حدود 5 تا 7 درصد است. نرخ شکست ایمپلنت در مقایسه با اکثر عمل‌های دیگر پایین است و کاشت ایمپلنت دندان معمولاً ارزش پذیرش این میزان ریسک را دارد.
علائم پس زدن ایمپلنت
نشانه‌های پس زدن ایمپلنت را در این بخش برای‌تان توضیح می‌دهیم:
درد منتشر و ناراحتی دندان
اگرچه داشتن درد متناوب در دوران نقاهت و جوش خوردن ایمپلنت به استخوان دور از انتظار نیست، درد می‌تواند علامت سردرگم‌کننده‌ای باشد، چرا که درد یکی از نشانه‌های پس زدن قریب‌الوقوع ایمپلنت نیز به شمار می‌آید. یک روش برای تمایز قائل شدن بین درد عادی پس از کاشت ایمپلنت و درد ناشی از پس زدن ایمپلنت توجه به این نکته است که دردی که بلافاصله پس از جراحی کاشت ایمپلنت حس می‌شود، دردی عادی و بخشی از فرایند جوش خوردن ایمپلنت و بهبود زخم‌هاست که فقط چند روز طول می‌کشد. اگر مدت‌ها پس از جراحی کاشت ایمپلنت بدون آن که اتفاقی افتاده باشد یا ضربه‌ای به صورتتان وارد شده باشد، درد شدیدی را حس کردید، این درد به احتمال قریب به یقین یکی از نشانه‌های پس زدن ایمپلنت است.
بیماری‌های لثه (آبسه و تحلیل لثه)
ناراحتی‌های لثه مانند آبسۀ دندان و تحلیل و عقب رفتن لثه یکی از نشانه‌های پس‌زدن ایمپلنت دندان است. نشانه‌های عفونت مانند قرمزی، ورم یا خونریزی دور محل ایمپلنت می‌تواند علامت عفونت باکتریایی باشد. عفونت باعث تحلیل رفتن لثه و آسیب دیدن دندان‌های مجاور می‌شود. عفونت لثه در صورت درمان نشدن به پس زدن ایمپلنت منجر می‌شود.
لق شدن ایمپلنت
محکم نبودن یا لق شدن ایمپلنت یکی از علائم پس زدن ایمپلنت است. ایمپلنت در صورتی لق می‌شود که به خوبی کاشته نشده باشد یا پایداری اولیه و میزان استخوان در زمان کاشت ایمپلنت کافی نبوده باشد. در چنین حالتی روکش ایمپلنت که نقش تاج دندان را دارد، می‌شکند.
مشکل در جویدن یا گاز زدن
احساس درد یا ناراحتی هنگام جویدن یا حتی گاز زدن می‌تواند نشانۀ پس زدن حتمی ایمپلنت باشد. ایمپلنت باید همواره مانند دندان طبیعی باشد. حس، ظاهر و عملکرد ایمپلنت نباید تفاوتی با دندان طبیعی داشته باشد، بنابراین احساس درد هنگام جویدن همان‌طور که می‌تواند نشانۀ مشکل دندان باشد، می‌تواند علامت پس زدن ایمپلنت نیز باشد. دقیقاً همان‌طور که احساس درد هنگام جویدن با دندان طبیعی نشانۀ پوسیدگی دندان است، احساس درد هنگام جویدن با ایمپلنت نیز علامت خوبی نیست.
علت پس زدن ایمپلنت دندان
پس زدن ایمپلنت به دو نوع اصلی تقسیم‌بندی می‌شود. پس زدن زودهنگام ایمپلنت پیامد مشکلات مربوط به خود عمل کاشت ایمپلنت یا جوش خوردن ایمپلنت به استخوان (استئواینتگریشن) است. استئواینتگریشن فرایندی است که طی آن استخوان دور اباتمنت رشد می‌کند و اباتمنت به استخوان جوش می‌خورد. علت پس زدن دیرهنگام ایمپلنت معمولاً ابتلا به بیماری یا دیگر عامل‌های مربوط به سلامتی و فشار وارد بر دندان مصنوعی است.
دندان قروچه یا در اصطلاح پزشکی «براکسیسم» به روی هم ساییدن و فشار دادن دندان‌ها اشاره دارد. دندان قروچه مانعی برای موفقیت کاشت ایمپلنت است. فشاری که در اثر دندان قروچه در اوایل دورۀ نقاهت بر ایمپلنت وارد می‌شود، فرایند جوش خوردن ایمپلنت به استخوان را مختل می‌کند و باعث ناپایداری و لق شدن ایمپلنت و در نهایت پس زدنش می‌شود. مدیریت دندان قروچه برای تضمین موفقیت کاشت ایمپلنت ضروری است.
حساسیت و واکنش آلرژیک به تیتانیوم مورد استفاده در اباتمنت در موارد نادر مشاهده می‌شود. در مدت زمانی‌که ایمپلنت در حال جوش خوردن به استخوان است، یون‌های تیتانیوم در بافت‌ها و استخوان‌های اطراف منتشر می‌شود. انتشار یون‌های تیتانیوم در بیماران دارای حساسیت به این فلز باعث بروز عوارض زیر می‌شود:
- کهیر زدن روی پوست یا داخل دهان
- اگزما، قرمزی و خارش روی پوست یا داخل دهان
- ورم کردن صورت یا دهان
آلرژی به تیتانیوم در موارد شدید عوارض سیستمی به دنبال دارد و زمینه‌ساز نکروز (مرگ سلول‌های استخوانی)، مشکلات عصبی، درد مزمن و عوارض دیگر می‌شود.
روکش یا دندان مصنوعی روی ایمپلنت باید با دندان‌های مجاور همخوانی داشته باشد و کاملاً اندازه باشد. شرط اندازه بودن روکش این است که دندانپزشک قالب‌گیری را به دقت انجام دهد. دندانپزشک در عمل قالب‌گیری با استفاده از گچ مخصوص مدلی را از دندان‌ها تهیه می‌کند.
اگر قالب‌گیری به درستی انجام نشود، دندان مصنوعی کاملاً اندازه نخواهد بود. در نتیجه مشکلات مختلفی بروز می‌یابد و ایمپلنت پس می‌زند.
عفونت لثه‌های دور ایمپلنت یا بیماری‌های پری‌ایمپلنت (دور ایمپلنت) نیز می‌تواند باعث پس زدن ایمپلنت شود. مشابه بیماری‌های لثه (پریودنتیت)، باکتری‌های موجود در دهان در امتداد اباتمنت و بالا و زیر خط لثه جمع می‌شوند. این باکتری‌ها در نهایت بافت اطراف ایمپلنت را تحریک می‌کنند و به آن آسیب می‌زنند.
بیماری‌های پری‌ایمپلنت به دو نوع اصلی زیر تقسیم‌بندی می‌شوند:
- موکوزیت پری_ایمپلنتایتیس: عفونت و التهاب در این حالت فقط در لثه‌های دور ایمپلنت وجود دارد. سرخی و حساسیت به لمس اطراف ایمپلنت از ویژگی‌های بارز این بیماری است و لثه‌ها هنگام مسواک زدن خونریزی می‌کند. موکوزیت دور ایمپلنت عموماً قابل‌درمان و برگشت‌پذیر است.
- پری_ایمپلنتایتیس: اگر عفونت درمان نشود و پیشرفت کند، عفونت به ساختار استخوانی اصلی ایمپلنت آسیب می‌زند. در نتیجه ایمپلنت در حد قابل‌توجهی لق و ناپایدار می‌شود. جراحی برای درمان و اصلاح موارد بسیار شدیدتر ضرورت می‌یابد.
اگر حین جراحی ایمپلنت دندان مشکلی پیش بیاید، عصب‌های اطراف آسیب می‌بیند. آسیب عصبی درد مداوم، بی‌حسی، گزگز یا بی‌حسی دهان را به دنبال دارد. برای درمان آسیب عصبی ناشی از کاشت ایمپلنت باید به متخصص درد صورت و دهان، یعنی دندانپزشکی مراجعه کنید که در زمینۀ اختلال‌های درد دهان، فک و صورت تخصص دارد.
جابه‌جایی‌های بسیار کوچک ایمپلنت نیز می‌تواند علت پس زدن ایمپلنت باشد. این حرکت‌های بسیار ریز هنگام جوش خوردن ایمپلنت به استخوان (یعنی در طول تقریباً دو هفته) رخ می‌دهد. اباتمنت در این مدت متحرک و در برابر فشار آسیب‌پذیر است. این ناپایداری گاهی تشدید می‌شود و با مختل کردن فرایند جوش خوردن ایمپلنت به استخوان، بر یکپارچگی ایمپلنت با استخوان اثر می‌گذارد.
استخوان فک بالا یا فک پایین باید برای نگه داشتن ایمپلنت به اندازۀ کافی قوی باشد. استخوان لازم برای کاشت ایمپلنت به دلیل بیماری لثه، آسیب‌دیدگی، شکستگی، تومور و بیماری‌های دیگر ضعیف می‌شود. کافی نبودن استخوان باعث پس زدن ایمپلنت می‌شود.
ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای نیز می‌تواند به پس زدن ایمپلنت منجر شود، به همین دلیل ارزیابی وضعیت سلامت عمومی یکی از پیش‌شرط‌های لازم جراحی ایمپلنت است. بدن باید در وضعیت رضایت‌بخشی باشد تا جراحی ایمپلنت با موفقیت انجام شود و دوران نقاهت پس از جراحی به خوبی طی شود.
عامل‌های زیر احتمال بروز عوارض و پس زدن ایمپلنت را افزایش می‌دهد:
- دیابت کنترل‌نشده
- پوکی استخوان
- سرطان‌های خاص
- بیماری‌های خودایمنی
- سابقۀ انجام پرتودرمانی بر روی سر و گردن
- کشیدن سیگار
- بهداشت نامناسب دهان و دندان
- ابتلا به ژنژیویت و یا پریودنتیت (عفونت لثه)
با ایمپلنت شکست خورده چه باید کرد؟
نخستین گام برای برطرف کردن یک مشکل این است که بدانید چه زمانی باید از متخصص کمک بگیرید. اگر پس از جراحی ایمپلنت دچار علائم شدید و به پس زدن ایمپلنت مشکوک شدید، به دندانپزشک مراجعه کنید. دندانپزشک درمان مناسب را با توجه به علت پس زدن ایمپلنت توصیه می‌کند. کاشت مجدد ایمپلنت در بعضی موارد اصلاً انجام نمی‌شود.
تعویض
چنانچه دندانپزشک تشخیص بدهد که احتمال پس زدن ایمپلنت وجود دارد، تعویض ایمپلنت را توصیه می‌کند. دندانپزشک پروتز فعلی را با توجه به علت شکست ایمپلنت، همانند دندان می‌کشد یا طی عمل جراحی از استخوان فک خارج می‌کند.
قبل از کاشت اباتمنت جدید باید مدتی طولانی صبر کنید تا فرایند التیام انجام شود. بهبود بافت‌ها و جوش خوردن استخوان ممکن است شش ماه یا بیشتر طول بکشد. به‌علاوه بیماری‌های زمینه‌ای عامل شکست ایمپلنت، باید قبل از تعویض ایمپلنت مدیریت شود.
پیوند استخوان
اگر استخوان دور ایمپلنت شکست‌خورده به خوبی جوش نخورد یا به اندازۀ کافی قوی نباشد، جراح پیوند استخوان را توصیه می‌کند. پیوند استخوان با هدف تقویت استخوان فک با استفاده از استخوان پیوندی انجام می‌شود. استخوان لازم برای پیوند از بخش دیگری از بدن گرفته می‌شود، در آزمایشگاه از بافتی دیگر کشت داده می‌شود یا از پودر استخوان مصنوعی استفاده می‌شود. دندانپزشک ایمپلنت جدید را پس از پیوند موفقیت‌آمیز استخوان و تمام شدن دوران نقاهت جایگذاری می‌کند.
روش‌های جایگزین
روش‌های دیگری برای جایگزینی دندان غائب وجود دارد که در صورت پرخطر بودن کاشت ایمپلنت به‌جاست به آن‌ها توجه کنیم. روش‌های جایگزین کاشت ایمپلنت عبارت‌اند از:
- بریج دندان: یک یا چند دندان مصنوعی به‌طور دائمی به دندان‌های مجاور متصل می‌شوند. بریج دندان را می‌توان روی ایمپلنت نیز ثابت کرد.
- دندان مصنوعی تکه‌ای: دندان مصنوعی تکه‌ای یا متحرک روش دیگری برای اصلاح طرح لبخند است. دندان مصنوعی را می‌توانید شب‌ها و هنگام غذا خوردن از دهان دربیاورید.
- دندان مصنوعی کامل: اگر بیمار تمام دندان‌ها یا اکثرشان را از دست داده باشد، می‌تواند از یک دست دندان مصنوعی کامل استفاده کند. دندان مصنوعی کامل نیز مانند دندان مصنوعی تکه‌ای به مراقبت‌های خاصی نیاز دارد.
عوارض درمان نکردن ایمپلنت شکست خورده
کوتاهی در خارج کردن یا تعویض ایمپلنت شکست‌خورده سلامتی دهان و دندان‌ها را به خطر می‌اندازد. برخلاف دندان که عصب دارد و عصب‌ها سیگنال درد را منتقل می‌کنند، ایمپلنت هیچ عصب یا رگی ندارد. در عوض ایمپلنت در صورت وجود عفونت لق می‌شود و در نتیجه درد و تحلیل رفتن استخوان شروع می‌شود.
چنانچه درمان لازم پس از شکست ایمپلنت انجام نشود، عفونت و التهاب موضعی یا عمومی ایجاد می‌شود. عفونت و التهاب تحلیل شدید استخوان را به دنبال دارد که به نوبۀ خود احتمال موفقیت‌آمیز بودن کاشت ایمپلنت را در آینده کاهش می‌دهد. به‌علاوه ممکن است مصرف آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت و جلوگیری از عفونت سیستمی و بروز عوارض مختلف ضروری باشد.
روش‌های جلوگیری از شکست ایمپلنت
خبر خوب این است که اکثر علائم پس زدن ایمپلنت قابل‌پیشگیری‌اند، البته به شرطی که به جراح باتجربه مراجعه کنید و تمام تلاشتان را برای رعایت بهداشت دهان و دندان‌ها بکنید.
ابتدا بیماری لثه را درمان کنید
کاشت ایمپلنت دندان در صورت ابتلا به بیماری‌های دهان و دندان، به‌ویژه بیماری لثه (پریودنتال) ممکن نیست. بیماری لثه با روش‌های جراحی و غیرجراحی قابل‌درمان است و با رعایت بهداشت دهان و دندان می‌توان از ابتلا به آن پیشگیری کرد.
درمان عفونت‌های لثه (ژنژیویت و پریودنتیت) قبل از جراحی ایمپلنت برای جلوگیری از عفونت و عقب رفتن لثۀ دور دندان جایگزین ضروری است. به‌علاوه وقتی بیماری لثه را قبل از کاشت ایمپلنت درمان کنید، مطمئن می‌شوید که عفونت بافت لثه پس از جراحی یکی از علائم پس زدن ایمپلنت است و علامت بیماری لثه‌ای نیست که قبلاً درمان شده است.
انجام پیوند استخوان در صورت لزوم
کاشت ایمپلنت دندان تنها در صورتی موفقیت‌آمیز خواهد بود که تراکم استخوان فک برای نگه داشتن پست ایمپلنت کافی باشد. آن دسته از بیمارانی که استخوان فکشان به دلیل ابتلا به پوکی استخوان یا بیماری‌های دیگر کافی نیست، باید ابتدا پیوند استخوان و سپس جراحی کاشت ایمپلنت را انجام بدهند.
جراح باتجربه لزوم پیوند استخوان را تعیین می‌کند و مشخص می‌کند که هر پست تا چند روکش را می‌تواند نگه دارد. ارزیابی‌های دقیق قبل از جراحی از لق شدن روکش و ایمپلنت در آینده جلوگیری می‌کند.
ترک سیگار
اگر سیگاری هستید، توصیه می‌کنیم چنانچه نمی‌توانید سیگار را کاملاً ترک کنید، حداقل تعداد سیگارهایی را که هر روز می‌کشید، کمتر کنید. نتایج بسیاری از پژوهش‌ها بیانگر وجود هم‌بستگی مثبت بین کشیدن سیگار و تحلیل لثه و آسیب دیدن دندان‌هاست. بیش از 80 درصد سیگاری‌ها دچار ناراحتی‌های دهان و دندان مانند انباشت پلاک و جرم، بیماری لثه و لک‌های دندانی هستند. شکی نیست که استعمال دخانیات احتمال بروز عوارض را افزایش و نرخ موفقیت ایمپلنت و دیگر عمل‌های جراحی دندانپزشکی را کاهش می‌دهد. علت این اثرگذاری آن است که کشیدن سیگار توانایی التیام‌بخشی بدن را تضعیف می‌کند و در نهایت زمینه‌ساز پس زدن ایمپلنت می‌شود.
رعایت همیشگی بهداشت دهان و دندان
کوتاهی در رعایت بهداشت دهان و دندان یکی از دلایل اصلی جمع شدن پلاک است که به نوبۀ خود به پوسیدگی دندان و عفونت لثه دامن می‌زند. جمع شدن پلاک گاهی باعث تحلیل لثه و از دست دادن دندان‌ها می‌شود. با رعایت بهداشت می‌توان از بروز تمام این مشکلات جلوگیری کرد. برای پیشگیری از عفونت دور اباتمنت، دستورهای دندانپزشک را دربارۀ رعایت بهداشت به دقت رعایت کنید. به‌علاوه به این ترتیب می‌توانید از دندان‌های طبیعی‌تان نیز محافظت کنید. دندان‌ها را پس از جراحی ایمپلنت با ملایمت تمیز کنید تا ناحیۀ جراحی به خوبی التیام پیدا کند. توصیه‌های جراح را دربارۀ رعایت بهداشت دهان و دندان‌ها همواره آویزۀ گوش کنید و جرم‌گیری شش‌ماهه را فراموش نکنید.
رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید
تغذیۀ مناسب در کنار رعایت بهداشت و ویزیت‌های دوره‌ای دندانپزشکی برای پیشگیری از پس زدن ایمپلنت مهم است. مصرف مقدار کافی از ویتامین‌ها و مواد معدنی به تقویت استخوان فک نگهدارندۀ پست، اباتمنت و روکش کمک می‌کند. همچنین لازم است از مصرف خوراکی‌هایی پرهیز کنید که سیستم ایمنی را ضعیف و بدن را در برابر عفونت آسیب‌پذیرتر می‌کنند. در ادامه با غذاهای مفید و مضر برای ایمپلنت بیشتر آشنا می‌شوید.
مواد غذایی سرشار از انواع ویتامین و مواد معدنی میل کنید
مدت‌هاست می‌دانیم که کلسیم برای داشتن استخوان‌های سالم ضروری است، اما ویتامین‌ها و مواد معدنی دیگری نیز هستند که نقش مهمی در حفظ سلامتی‌مان دارند. برای پیشگیری از بروز علائم پس زدن ایمپلنت حواستان باشد که ریزمغذی‌های زیر را حتماً مصرف کنید:
- کلسیم: سبزیجات با برگ سبز تیره و لبنیات
- فسفر: حبوبات، آجیل، دانه‌ها و لبنیات
- منیزیم: غلات سبوس‌دار، آجیل و سبزیجات با برگ سبز تیره
- فلوراید: غذاهای دریایی
- ویتامین D: ماهی، روغن کبد ماهی و زردۀ تخم‌مرغ
- ویتامین K: سبزیجات با برگ‌های سبز تیره
- بور: آووکادو، آجیل، سبزیجات و انگور
- آهن: گوشت قرمز، حبوبات و جگر
- ویتامین ث: پرتقال، گوجه‌فرنگی و اسفناج
- زینک (روی): دانه‌ها و لوبیا
از مصرف غذاهای تضعیف‌کنندۀ سیستم ایمنی پرهیز کنید
وقتی سیستم ایمنی آسیب می‌بیند، بدن و دهان در برابر انواع عفونت آسیب‌پذیرتر می‌شود. مواد غذایی زیر را قبل و بعد از جراحی ایمپلنت دندان مصرف نکنید:
- قند افزوده: اکثر غذاهای فرآوری شده و شیرینی‌جات
- نمک بیش از حد: اکثر غذاهای فرآوری شده
- چربی‌های امگا 6: روغن‌های گیاهی
- غذاهای سرخ‌شده: سیب‌زمینی و سوسیس سرخ‌کرده، چیپس و ماهی سرخ‌کرده
- گوشت قرمز فرآوری‌شده و گریل‌شده در دمای بالا: از جمله کباب
- افزودنی‌های انتخابی: موجود در غذاهای فرآوری شده
- شکر، غلات صبحانه و آرد تصفیه‌شده: غلات صبحانۀ سفید و شیرینی‌های تهیه‌شده از آرد سفید
- شیرین‌کننده‌های مصنوعی: نوشابه‌های غیرالکلی رژیمی
غذاهایی که می‌خورید، بر سلامت دهان و دندان‌های‌تان اثر می‌گذارد. رژیم غذایی غنی از غذاهای کامل و انواع مواد مغذی دهانتان را تقویت می‌کند، فرایندهای التیام‌بخشی را تسهیل می‌کند و احتمال بروز علائم مربوط به پس زدن ایمپلنت را کاهش می‌دهد. متخصص تغذیه می‌تواند برای پیشگیری از دیگر مشکلات دندانی مانند پوسیدگی نیز کمکتان کند.
نتیجه‌گیری
اگرچه پس زدن ایمپلنت مشکل نادری است، اما احتمال بروز آن به دلیل عامل‌هایی مانند خوب جوش نخوردن ایمپلنت به استخوان، عفونت، واکنش‌های آلرژیک و ابتلا به بیماری‌های دیگر وجود دارد. شناسایی علائم پس زدن ایمپلنت و درمان زودهنگام برای موفقیت کاشت ایمپلنت ضروری است. اقدامات پیشگیرانه مانند برطرف کردن ناراحتی‌های دهان و دندان، اهتمام در رعایت بهداشت و پرهیز از عامل‌های خطری مانند سیگار، احتمال شکست ایمپلنت را به حداقل می‌رساند. ویزیت‌های دوره‌ای دندانپزشکی و درمان و مراقبت حرفه‌ای نقش انکارناپذیری در موفقیت بلندمدت ایمپلنت و تضمین داشتن لبخندی سالم با دندان‌هایی با عملکرد بهینه دارند.
پرسش‌های پرتکرار
عمر ایمپلنت دندان چقدر است؟
ایمپلنت دندان در صورتی که به خوبی از آن نگهداری و مراقبت کنید، سال‌های سال عمر می‌کند و حتی می‌تواند مادام‌العمر باشد. طول عمر ایمپلنت به عامل‌های متعددی مانند بهداشت دهان و دندان، سلامت عمومی و ویزیت‌های دوره‌ای دندانپزشکی بستگی دارد.
سیگاری‌ها هم می‌توانند جراحی کاشت ایمپلنت را انجام بدهند؟
بله، البته سیگار کشیدن احتمال پس زدن ایمپلنت را افزایش می‌دهد. به همین دلیل توصیه می‌شود سیگار کشیدن را قبل از جراحی ایمپلنت ترک کنید تا احتمال جوش خوردن ایمپلنت به استخوان بیشتر شود.
ایمپلنت و دندان مصنوعی چه تفاوت‌هایی با هم دارند؟
ایمپلنت به‌طور دائمی و طی عمل جراحی در استخوان فک قرار داده می‌شود تا دندان جایگزین را نگه دارد. اما دندان مصنوعی پروتز متحرکی است که روی لثه‌ها قرار می‌گیرد. ایمپلنت از دندان مصنوعی پایدارتر است و حس و ظاهرش شبیه دندان طبیعی است.
می‌توان از ایمپلنت برای جایگزینی چند دندان غائب استفاده کرد؟
بله، دندانپزشک می‌تواند بریج یا دندان مصنوعی را روی چند ایمپلنت قرار بدهد و به این ترتیب چند دندان از دست‌رفته را جایگزین کند. ایمپلنت راه‌حلی با ظاهر طبیعی‌تر و پایدارتر را در اختیار بیمارانی می‌گذارد که تعداد زیادی از دندان‌های‌شان را از دست داده‌اند.
خونریزی از نشانه‌های پس زدن ایمپلنت دندان است؟
خیر، کمی خونریزی در چند روز اول پس از جراحی ایمپلنت عادی است. البته خونریزی شدید یا مداوم می‌تواند نشانۀ عفونت یا عارضه‌های دیگر باشد.
ایمپلنت‌های تیتانیومی و یا سرامیکی؛ کدامیک درصد موفقیت بالاتری دارد؟
درصد موفقیت در هر دو جنس ایمپلنت دندانی نسبتاً بالاست و تفاوت چندانی ندارند.
آیا سن بیمار در احتمال موفقیت ایمپلنت دندان موثر است؟
اگر تراکم استخوان بالا باشد، هیچ محدودیت سنی برای موفقیت ایمپلنت وجود ندارد و همه افراد چه جوان و چه مسن درصد بالایی از موفقیت کاشت دندان را خواهند داشت. اگر چه به دلیل رشد استخوان‌ها و فک، به تعویق انداختن ایمپلنت در افراد زیر 18 سال توصیه می شود.
می‌توانیم از ایمپلنت شکست‌خورده دوباره استفاده کنیم؟
خیر، ایمپلنت پس‌زده‌شده باید بیرون آورده شود و با ایمپلنت جدید تعویض شود.
اصلی‌ترین دلیل پس زدن ایمپلنت و ضروری‌ترین اقدام برای پیشگیری از آن چیست؟
عفونت شایع‌ترین و قابل‌پیشگیری‌ترین علت پس زدن ایمپلنت است. احتمال بروز عفونت باکتریایی در هر زمانی از دورۀ درمان ایمپلنت وجود دارد. پری_ایمپلنتایتیس اصطلاحی است که برای توصیف واکنش التهابی همراه با تحلیل استخوان در بافت‌های نرم دور ایمپلنت به کار برده می‌شود.
آلرژی می‌تواند باعث پس زدن ایمپلنت شود؟
واکنش‌های آلرژیک به مواد مورد استفاده در ایمپلنت‌های دندان، مانند تیتانیوم یا آلیاژهای فلزی خاص، بسیار نادر است. تیتانیوم عموماً زیست‌سازگار است و بدن آن را به خوبی تحمل می‌کند. با این‌حال ضروری است هر نوع سابقۀ آلرژی را پیش از جراحی ایمپلنت به جراح اطلاع بدهید.
ایمپلنت پس‌زده را می‌توان تعویض کرد؟
ایمپلنت شکست‌خورده را گاهی می‌توان پس از التیام یافتن موضع جراحی و درمان بیماری‌های زمینه‌ای تعویض کرد. البته این تصمیم به وضعیت سلامت عمومی دهان و دلیل پس زدن اولیۀ ایمپلنت بستگی دارد.
پس زدن ایمپلنت چگونه تشخیص داده می‌شود؟
دندانپزشک یا جراح دهان معمولاً پس زدن ایمپلنت را از طریق معاینۀ بالینی تشخیص می‌دهد. عکس‌برداری رادیوگرافی و دیگر تکنیک‌های تصویربرداری برای ارزیابی پایداری ایمپلنت و جوش خوردن ایمپلنت به استخوان اطراف به کار برده می‌شود.
پس زدن ایمپلنت دندان دردناک است؟
پس زدن ایمپلنت با احساس درد و ناراحتی دور محل کاشت ایمپلنت همراه است. البته هر گونه حس ناراحتی نشان‌دهندۀ پس زدن ایمپلنت نیست. در صورت احساس درد مداوم یا بروز علائم نگران‌کنندۀ دیگر حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید.
با مصرف دارو می‌توان احتمال پس زدن ایمپلنت را کاهش داد؟
داروی خاصی برای پیشگیری از پس زدن ایمپلنت وجود ندارد. با این‌حال دندانپزشک آنتی‌بیوتیک را قبل و بعد از جراحی ایمپلنت برای پیشگیری از عفونت، یعنی یکی از عامل‌های خطر شکست ایمپلنت، تجویز می‌کند.
ممکن است مواد به کار برده شده در ایمپلنت علت پس زدن ایمپلنت باشد؟
ایمپلنت دندان معمولاً از مواد زیست‌سازگاری مانند تیتانیوم ساخته می‌شود که احتمال پس زدن یا دامن‌زدن‌شان به واکنش‌های آلرژیک کم است. البته موارد نادری از آلرژی یا حساسیت شدید به مواد استفاده شده در ایمپلنت دندان گزارش شده است.
